Alle producten
Meest gekocht
Meest gekocht
Best beoordeelde producten
Best beoordeelde producten
Advies
Onder de pc-onderdelen zijn harde schijven en SSD's zowat het geheugen van een computer. Hun wijze van functioneren verschilt echter. Ontdek hieronder wat de verschillen zijn tussen harde schijven en SSD's, welke voordelen flash drives hebben en waar u op moet letten als u er een koopt.
Geen enkele computer kan zonder harde schijf, of het nu gaat om een desktopcomputer, een notebook of een server in het datacentrum. De klassieke SATA HDD wordt meer en meer vervangen door zogenaamde solid state drives (SSD). Een SSD harde schijf is gebaseerd op flashgeheugen. Dit wordt ook gebruikt in mobiele toestellen zoals tablets, smartphones of mp3-spelers. In het kort: wanneer gegevens, foto's of muziek permanent worden opgeslagen, wordt een HDD of een solid-state drive gebruikt. In ons assortiment vindt u een grote keuze aan interne harde schijven en externe harde schijven. Wij hebben ook een uitgebreid assortiment accessoires voor harde schijven, zoals montageframes of behuizingen voor harde schijven.
Terwijl bij een conventionele SATA-HDD de gegevens worden opgeslagen op sneldraaiende magnetische schijven, zijn SSD-harde schijven gebaseerd op flashgeheugenchips. Waarschijnlijk het grootste voordeel van SSD harde schijven is de aanzienlijk hogere snelheid van gegevensoverdracht, die afhankelijk van de interface meer dan 4000 MB/s kan bedragen. Daarentegen halen zelfs de snelste HDD's in het beste geval waarden van rond de 300 MB/s. Bovendien zijn SSD harde schijven zeer robuust. Ze bevatten geen bewegende delen, zodat ze zelfs op hobbelige autoritten kunnen worden gebruikt. Bij een HDD daarentegen zouden de lees-/schrijfkoppen de roterende magnetische schijven raken en defecte sectoren achterlaten.
Minimale toegangstijd, laag energieverbruik en absoluut stille werking zijn ook pluspunten voor de SSD harde schijf. Tot dusver lijkt alles in het voordeel van SSD-opslag te zijn, maar er zijn zeker ook nadelen:
SATA HDD's zijn momenteel verkrijgbaar met een opslagcapaciteit tot 18 TB. Daarentegen bedraagt de maximale opslagcapaciteit van een solid state drive momenteel 8 TB. Bovendien is een SSD-harde schijf met de juiste afmetingen aanzienlijk duurder dan een HDD-harde schijf.
In de media is er altijd discussie over hoe duurzaam een SSD harde schijf eigenlijk is. De vraag is volkomen gerechtvaardigd, aangezien flashgeheugenchips slechts een bepaald aantal schrijfcycli aankunnen. Het precieze aantal cycli hangt voornamelijk af van het type geheugen in de schijf. Er zijn momenteel vier verschillende soorten flashgeheugen: SLC staat voor Single Level Cell en betekent dat elke cel precies 1 bit kan opslaan. SLC-geheugens zijn het duurzaamst, maar ook veruit het duurst. Dergelijke SSD harde schijven worden dan ook overal gebruikt waar sprake is van een hoge schrijfbelasting. Dit kan het geval zijn in een server of een werkstation, bijvoorbeeld. De afkorting MLC staat voor Multi Level Cell. Gewoonlijk worden in dit type geheugen 2 bits per cel opgeslagen. MLC-geheugen is een solide standaard geworden voor interne SSD harde schijven. Het biedt een hoge duurzaamheid in combinatie met een goede prijs-prestatieverhouding. SSD harde schijven op basis van MLC zijn geschikt voor spelcomputers, maar ook voor professionele toepassingen waarbij een hoge schrijfbelasting niet permanent voorkomt.
Een TLC (Triple Level Cell) geheugen slaat 3 bits per cel op. De beschikbare schrijfcycli nemen aanzienlijk af in vergelijking met MLC-geheugen. Wat de prijs betreft, is TLC echter aanzienlijk goedkoper. Een SSD harde schijf van dit type is geschikt voor computers en notebooks in de consumentensector en voor eenvoudige kantoorcomputers. QLC (Quadruple Level Cell) is momenteel de nieuwste ontwikkeling op het gebied van flashgeheugen. Hier kunnen 4 bits per cel worden opgeslagen. Dit verlaagt de prijs aanzienlijk, maar het aantal beschikbare schrijfcycli is lager. In vergelijking met andere soorten geheugen is de snelheid ook lager. Een dergelijke interne SSD is daarom alleen geschikt voor consumentencomputers of kantoorcomputers waarop eenvoudige taken worden uitgevoerd.
Maar wat betekenen deze waarden in de praktijk? Elke fabrikant garandeert verschillende TBW-waarden (TBW = totaal aantal te schrijven bytes) voor zijn producten. Dit is het aantal gegevens dat gedurende de hele levensduur naar een SSD kan worden geschreven. Terwijl een TBW-waarde van 17,5 petabytes (PB) mogelijk is voor een SSD van 1000 gigabyte met SLC-geheugen, bedraagt het TBW-getal voor een SSD van dezelfde grootte met MLC-geheugen slechts 9 PB. Met TLC daalt de waarde tot 2,5 à 5 PB en bereikt zij slechts 360 TB met QLC.
Interne HDD's worden gewoonlijk altijd aangesloten via een SATA-interface. Dit geldt zowel voor 3,5 inch als voor 2,5 inch harde schijven. Werkstations of servers maken daarentegen meestal gebruik van SAS-harde schijven, die de oudere SCSI-standaard grotendeels hebben vervangen. Interne SSD's zijn ook verkrijgbaar met SATA-interfaces. Dergelijke modellen zijn meestal verkrijgbaar in 2,5-inch formaat. Er zijn echter ook GB SSD's in 1,8- of 3,5-inch behuizingen.
M.2 SSD's zijn een zeer interessant alternatief: Deze compacte insteekkaarten worden zonder kabels rechtstreeks in de overeenkomstige sleuf op het moederbord gestoken. Maar pas op, niet alle M.2 is hetzelfde! De interface kan zowel via SATA als via PCIe worden aangesloten. De verschillen zijn aanzienlijk: terwijl een M.2 GB SSD een typische leessnelheid haalt van maximaal 550 MB/s, haalt de PCIe-versie meer dan 3000 MB/s. Een PCIe 4.0 SSD bereikt nog aanzienlijk hogere overdrachtssnelheden in een compatibel slot. Externe harde schijven hebben meestal een USB-interface. Hier moet u USB 2.0 indien mogelijk vermijden en op zijn minst gaan voor een model met USB 3.0 of beter nog USB 3.1. Dit geldt met name voor externe SSD harde schijven. USB 2.0 zou de schijf alleen maar langzamer maken.
Een interne SSD harde schijf zou deel moeten uitmaken van elke moderne desktop PC. De hoge snelheid van de gegevensoverdracht maakt een bijzonder snel reagerend systeem mogelijk. Vervelende wachttijden tot het volgende programma is geladen, zijn grotendeels geëlimineerd. Een goed compromis is een kleinere flashdrive in combinatie met een harde schijf met voldoende GB geheugen. In het ideale geval worden het besturingssysteem en veelgebruikte programma's opgeslagen op de snelle SSD, terwijl gegevens en minder vaak gebruikte tools worden opgeslagen op de interne SATA HDD.
Alleen SSD's zouden in een notebook moeten worden gebruikt vanwege hun robuustheid. Bij oudere notebooks kunt u een 2,5-inch model via SATA aansluiten, bij nieuwere apparaten is een bijzonder snelle M.2 SSD aan te bevelen. Voor eenvoudige kantoortaken is een capaciteit van 250 GB meestal al voldoende. Het gebruik van SSD's kan ook zinvol zijn bij het gebruik van een NAS-systeem. Flash drives verbruiken minder stroom en hoeven, althans in het geval van 2,5 inch SATA-modellen, niet te worden gekoeld. Als u echter een opslagcapaciteit van enkele duizenden GB nodig hebt, kunt u niet om HDD's heen.
Onze praktische tip: Niet elke harde schijf is geschikt voor gebruik in de NAS!
Een NAS werkt gewoonlijk 24 uur per dag, 7 dagen per week. Een normale desktop harde schijf is niet ontworpen voor een dergelijke belasting. Let er daarom bij de aanschaf van een harde schijf op dat deze geschikt is voor continu gebruik. Veel fabrikanten hebben harde schijven in hun assortiment die speciaal zijn geoptimaliseerd voor gebruik in NAS-systemen.
FAQ – Veel gestelde vragen over harde schijven en SSD's
Wat wordt bedoeld met een SSHD harde schijf?
Een SSHD is een hybride schijf die flashgeheugen combineert met een conventionele HDD. Hier worden de gegevens eerst naar het "turbogeheugen" geschreven en vervolgens van het solid-state geheugen naar de harde schijf. Dit heeft als voordeel dat de gebruiker een systeem krijgt dat net zo snel reageert als met een SATA SSD. Indien het flash-geheugen, dat meestal schaars is, echter niet snel genoeg wordt vrijgemaakt, dalen de overdrachtsnelheden snel tot het niveau van de harde schijf van enkele GB.
Wat is een Raid systeem?
RAID staat voor Redundant Array Of Independent Disks. De functie wordt geleverd door speciale controllers en maakt het mogelijk om meerdere HDD- of SSD-schijven te organiseren. Op RAID-niveau 0 bijvoorbeeld, wordt elk op te slaan bestand in gelijke delen op verschillende harde schijven opgeslagen. In dit geval is er geen redundantie, maar de overdrachtssnelheden nemen toe. Bij RAID 1 wordt een bestand op meerdere harde schijven opgeslagen, waardoor redundantie ontstaat.